„Zrozumiałam że reporterzy, mieli większą wrażliwość na dobro, a wykonując swoją pracę – stawiając się w niebezpiecznych sytuacjach i opowiadając historie o konflikcie i głodzie – ratowali życie.” – Amy Eldon
Dan Eldon (ur. 18 września 1970 w Londynie, zm. 12 lipca 1993 w Mogadiszu) był angielskim fotoreporterem. Pozostawił szereg dzienników, które jego rodzina pokazywała po jego śmierci na całym świecie na wystawie.
Gdy miał 7 lat, rodzice przenieśli się do Nairobi w Kenii. Dan już mając 12 lat zamieszczał swoje zdjęcia w kenijskiej prasie. W wieku 15 lat zaczął tworzyć dzienniki wypełnione kolażami, zdjęciami, rysunkami, satyrą.
„Byli głodni. W większości miejsc, do których jedziesz, ludzie proszą cię o słodycze lub o jakieś fajne rzeczy, ale tutaj prosili po prostu o jedzenie, nawet nie o pieniądze, tylko o chleb. Nie chodziło o to, że chcieliśmy im dać te rzeczy, bo byli żałosni i nie umieli nic zrobić dla siebie. To dlatego, że kiedy tam byliśmy, dzieci tańczyły dla nas i wydawały się tak żywe i szczęśliwe, że to wszystko nie było kwestią współczucia.” – Dan Eldon
Odwiedził 46 krajów, uczył się siedmiu języków. W wieku 16 lat Dan założył komitet „Save a Girl’s Heart”, aby zebrać pieniądze na opłacenie operacji serca kenijskiej dziewczynki. Kilka lat później zorganizował safari z przyjaciółmi, podczas którego zebrali 17 000 dolarów dla ocalałych z wojny domowej w Mozambiku. Byli w stanie ufundować im dwie studnie z czystą wodą i koce dla sierocińca. Studiował na University of California w Los Angeles i założył organizację charytatywną Student Transport Aid pomagającą krajom afrykańskim.
W lecie 1992 roku nasilała się klęska głodu w Somalii. Dan poleciał do obozów dla uchodźców w Kenii. Jego zdjęcia z Somalii trafiały odtąd na okładki gazet i czasopism całego świata.
W dniu 12 lipca 1993 r. Dan, fotograf „Associated Press” Hansi Krauss, dźwiękowiec agencji „Reuters” Anthony Macharia i fotograf „Reuters” Hos Maina relacjonowali nalot ONZ w celu aresztowania przywódcy rebeliantów – Mohameda Farrah Aidida w domu, który, jak sądzono, zajmował. Ci, którzy przeżyli nalot i bombardowanie, udali się do hotelu dziennikarzy z prośbą o zrobienie zdjęć. W konwoju, pod ochroną Somalijczyków, Eldon i grupa kolegów udali się na zbombardowany teren. Gdy zaczęli robić zdjęcia, tłum zaatakował reporterów. Eldon i jego współpracownicy – Krauss, Macharia i Maina zostali ukamienowani i pobici na śmierć… Przez ludzi, którym chcieli pomóc. Dan Eldon miał 22 lata.
„Dan biegł, wszyscy biegli. Zrzucił kamizelkę, ale został otoczony, powalony na ziemię i ukamienowany.” – Kathy Eldon
W 1998 roku powstał film dokumentalny o Eldonie pt. „Fotografia ze śmiercią w tle”.
W 2016 roku powstał fabularny film „Podróż jest celem” w reżyserii Bronwena Hughesa opowiadający historię Eldona.
„Mój starszy brat był moim bohaterem, obrońcą i najlepszym przyjacielem. Pośród morza szalonych myśli, które wypełniły mój umysł, kiedy powiedziano mi o jego śmierci, najbardziej rozwścieczyła mnie myśl, że Dan się bał. Zszokowana gwałtownym zakończeniem jego niezwykłego życia, wciąż odtwarzałam w głowie obraz Dana biegnącego w przerażeniu, próbującego oddalić się od szalonego tłumu, a potem w końcu upadającego na zakurzoną ulicę. Nie mogłam znieść myśli, że się bał. Nigdy nie okazywał strachu. Nie Dan.” – Amy Eldon
