„Jeśli uważasz, że padłeś ofiarą rasistowskiego ataku ze strony mniejszości etnicznej i jesteś biały, nie masz dokąd pójść. Redaktorzy są tak liberalni, że boją się „przesunąć na prawo” od gazety, dla której pracują” – Kelvin MacKenzie
Ross Andrew Parker (17 sierpnia 1984 – 21 września 2001), był siedemnastoletnim białym Anglikiem zamordowanym w nieuzasadnionym ataku na tle rasowym. Wykrwawił się na śmierć po tym, jak został dźgnięty nożem, pobity młotkiem i wielokrotnie kopany przez gang mężczyzn pochodzenia pakistańskiego. Do incydentu doszło w Millfield w Peterborough, dziesięć dni po atakach z 11 września.
W grudniu 2002 r. Shaied Nazir, Ahmed Ali Awan i Sarfraz Ali zostali jednogłośnie uznani za winnych morderstwa Parkera i skazani na dożywocie. Czwarty oskarżony, Zairaff Mahrad, został oczyszczony z zarzutów.
Tablica pamiątkowa dla Parkera znajduje się w dzielnicy Netherton w Peterborough, gdzie co roku rozgrywany jest mecz piłki nożnej ku jego pamięci.
Ross Parker urodził się w Peterborough w 1984 roku jako syn Davinii i Tony’ego Parkerów. Jego matka pracowała jako kelnerka, a ojciec prowadził warsztat zajmujący się renowacją karoserii. Parker był zapalonym piłkarzem i miał nadzieję dołączyć kiedyś do policji. Nastolatek mieszkał w dzielnicy Westwood i pracował w niepełnym wymiarze godzin jako barman w klubie The Solstice, w którym poznał swoją dziewczynę, Nicolę Toms.
Parker został zamordowany krótko po 1:15 w piątek 21 września 2001 r. podczas spaceru ze swoją dziewczyną. Atak miał miejsce na ścieżce rowerowej niedaleko Russell Street.
Skończywszy wcześniej pracę, Parker i Toms szli do domu jej przyjaciółki, kiedy natknęli się na gang około dziesięciu pakistańskich młodych ludzi, z których niektórzy mieli na sobie kominiarki. Sędzia w 2002 r. stwierdził, że planowali znaleźć „białego mężczyznę którego mogliby zaatakować tylko dlatego, że był biały” w kontekście „wrogości ze strony niektórych białych mieszkańców miasta wobec społeczności azjatyckiej”. Ostrzegli Parkera, żeby „lepiej zaczął biec”, ale potem zablokowali mu drogę i szybko spryskali twarz gazem. Został uderzony w brzuch, a następnie dźgnięty trzykrotnie od tyłu w gardło i klatkę piersiową długim nożem myśliwskim. Nóż dwukrotnie przebił jego ciało na wylot, a gdy leżał na ziemi, był wielokrotnie kopany i uderzany młotkiem.
Toms pobiegła na pobliską stację benzynową po pomoc, a tamtejszy pracownik dał jej swój telefon komórkowy, żeby wezwała policję. Podczas rozmowy dwukrotnie usłyszała, jak Parker krzyczy z bólu. Przypadkiem zauważyła przejeżdżający samochód policyjny. Wsiadła do auta i pokierowała oficera policji na miejsce napaści. Chociaż Toms nie było tylko kilka minut, Parker już wykrwawił się na śmierć, a gang zniknął.
Po morderstwie czworo członków gangu wróciło do garażu, który służył im jako kwatera. Ahmed Ali Awan, wymachując zakrwawionym nożem, wykrzyknął „wychwalaj krew!”. Policja poinformowała rodzinę Parkera o jego śmierci o 4:30 rano; jego ciało pozostawało na miejscu zdarzenia, w czasie gdy prowadzone było śledztwo.
Morderstwo Parkera doprowadziło do jednego z największych śledztw policyjnych w historii Peterborough. W weekend po ataku aresztowano dwunastu podejrzanych, pod zarzutem morderstwa. Członkowie lokalnej społeczności muzułmańskiej wystosowali nagrodę w wysokości 1000 funtów za informacje, które doprowadziłyby do aresztowania zabójców. Główny inspektor Dick Harrison, który nadzorował sprawę, pochwalił społeczność muzułmańską miasta za zaangażowanie w schwytanie morderców.
26 września 2001 r. Sarfraz Ali, Ahmed Ali Awan i Shaied Nazir stawili się w sądzie, a Zairaff Mahrad został oskarżony następnego dnia. Jednak do marca 2002 r. wszyscy czterej oskarżeni zostali zwolnieni za kaucją. Rodzina Parkera była tak zaniepokojona tą decyzją, że napisali list ze skargą do ministra spraw wewnętrznych. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych odmówiło skomentowania sprawy, a mężczyźni pozostali na wolności.
7 listopada 2002 r. Awan, Nazir, Ali i Mahrad ponownie stanęli przed sądem, nie przyznając się do winy.
Awan, dwudziestodwulatek, prowadził firmę rekrutacyjną i był nieoficjalnym informatorem policji. Postrzegał siebie jako gangstera i fascynował się nożami. Dwudziestodwuletni Nazir był bliskim przyjacielem Awana. Ożenił się na miesiąc przed morderstwem i miał syna. Pracował w fabryce, a później w restauracji. Ali, dwudziestopięcioletni, również był żonaty. Dwudziestojednoletni Mahrad, był właścicielem restauracji serwującej dania na wynos w King’s Lynn.
Podczas sześciotygodniowego procesu jako dowód przedstawiono transkrypcje tajnych policyjnych nagrań na których było słychać podejrzanych omawiających atak. Rozmowy te odbywały się w policyjnych radiowozach, kiedy podejrzanych aresztowano i były tłumaczone z pendżabskiego. Słyszano, jak Nazir opisywał śmierć Parkera jako „krwawą kąpiel” i komentował jak trzeci cios nożem rozerwał mu całą szyję. Awan i Nazir byli słyszani jak omawiali co powiedzą policji. Zaprezentowano również treść listu napisanego przez Mahrada, w którym stwierdził, że „pomodli się do Allaha o przebaczenie”.
Ława przysięgłych dowiedziała się, że w domu Nazira znaleziono nóż, wraz z dwoma workami zakrwawionych ubrań. DNA i odciski palców Nazira znaleziono na nożu myśliwskim, a krew Parkera na młotku i ostrzu. Znaleziono tam też trzy kominiarki noszące ślady DNA Parkera. Młodszy brat Nazira, Wyed, powiedział sądowi, że widział swojego brata czyszczącego narzędzie zbrodni w noc zabójstwa i wszystkich czterech oskarżonych z krwią na ubraniach. Kolejni świadkowie donieśli, że Nazir przyznał się do pobicia kogoś, Mahrad przyznał się do kopania Parkera, a Awan wspominał, że go dźgnął. Świadek widział również, jak wszyscy czterej oskarżeni kopali Parkera.
W dniu 19 grudnia 2002, Nazir, Awan i Ali zostali uznani za winnych morderstwa. Sędzia, Sir Edwin Jowitt, podsumował to podczas orzekania:
„Stworzyliście plan w celu uzbrojenia się i zaatakowania niewinnego, przypadkowo spotkanego człowieka, tylko dlatego że jest innej rasy niż wy. Zabójstwo na tle rasowym musi być jednym z najgorszych rodzajów zabójstw.”
Cała trójka otrzymała wyroki dożywocia, z czego Awan miał odsiedzieć co najmniej 18 lat, a pozostali co najmniej 16. Mahrad został oczyszczony z zarzutów.
Matka Parkera, Davinia, wyraziła obawy, że białe ofiary przestępstw rasowych są ignorowane: „Ponieważ jesteśmy biali, nie dostaliśmy własnego reportażu. To tak, jakbyśmy się nie liczyli”.
Linki:
