Film „To: 2 rozdział” otwiera scena brutalnego ataku na granego przez Xaviera Dolana geja – Adriana Mellona. Postać i wydarzenia inspirowane były prawdziwymi zdarzeniami – zamordowaniem Charliego Howarda, które miało miejsce w rodzinnym mieście Stephena Kinga.
23- letni Charlie Howard był często dręczony przez miejscowych chłopców ze szkoły średniej, został też nawet wyproszony z lokalu. Jednego razu został zaczepiony też przez kobietę na lokalnym targu, która wykrzykiwała do niego epitety, takie jak „Ty zboczeńcu” i „Pedale!”. Po tym Charlie był bardziej nieufny wobec obcych. Pewnego dnia wychodząc z mieszkania znalazł martwego, uduszonego kociaka na progu.
W sobotę, 7 lipca 1984 r., Charlie opuszczając imprezę około 10 wieczorem ze swoim chłopakiem Royem Ogdenem, postanowił jeszcze iść na pocztę, aby odebrać przesyłkę. Gdy Charlie i Roy zaczęli przekraczać most na rzece Kenduskeag, samochód pełen licealej młodzieży zaczął zwalniać. Z auta wysiadła trójka nastolatków: 16-letni Shawn Mabry, 15-letni James Baines i 17-letni Daniel Ness, która nagabywała, napadła i w końcu zamordowała Howarda za bycie gejem.
Młodzież ścigała parę, krzycząc homofobiczne epitety, dopóki Charlie nie upadł, gdy nie mógł złapać oddechu, z powodu astmy, przez co nie był w stanie dalej biec. Jego chłopak pobiegł dalej i zatrzymał się, obserwując zdarzenie. Nastolatkowie rzucili się na Charliego, zaczęli go bić i kopać. W końcu James Baines krzyknął, by zrzucić Charliego z mostu i złapał go za nogi. Błagając o życie, Charlie złapał poręcz i prosił, by nie wrzucali go do rzeki, ponieważ nie umiał pływać. Odczepili jego ręce i wyrzucili go za barierkę, następnie wrócili do samochodu, dotarli do Roya Ogdena, i zagrozili mu, że nikomu ma o tym nie mówić. Charlie utonął, ale jego chłopak uciekł i włączył pierwszy alarm przeciwpożarowy, jaki udało mu się znaleźć. Ciało Charliego Howarda zostało znalezione przez ratowników kilka godzin później.
Chłopcy tymczasem wrócili na imprezę i chwalili się swoim wyczynem. Następnego dnia jeden z nich zgłosił się na policję, gdy dowiedział się, że Charlie zmarł. Pozostali dwaj nastolatkowie postanowili opuścić miasto pociągiem towarowym, ale zrezygnowali z tego pomysłu i po powrocie do domu zostali aresztowani.Wszyscy trzej zostali wysłani do aresztu hrabstwa Hancock, a następnie zwolnieni pod opiekę rodziców. Byli sądzeni jako nieletni i skazani 1 października 1984 r na pobyt w Zakładzie Poprawczym, do ukończenia 21 roku życia. Baines mimo to wyszedł po dwóch latach, a Mabry po 22 miesiącach.
Wydarzenie to ożywiło społeczność Bangor w sposób podobny do zabójstwa Matthew Sheparda, chociaż sprawa nigdy nie osiągnęła takiego rozgłosu. Jako dorosły James Baines rozmawiał z różnymi grupami w Maine o swoim udziale w morderstwie i szkodach, jakie nietolerancja może wyrządzić ludziom i społeczeństwu, a nawet zwracał się do legislatury stanu Maine z prośbą o „poparcie projektu ustawy zakazującej dyskryminacji ze względu na orientację seksualną”. 25 lat po śmierci Howarda, Shawn Mabry wyraził żal z powodu swojego uczestnictwa w zbrodni. Stwierdził, że myśli o Charliem Howardzie każdego dnia.
Opracowała: Natalia Montewska
Linki:
Portsmouth, Maine, remembers murder and legacy of Charlie Howard
https://www.lgbtqnation.com/2019/01/killed-gay-man-vicious-hate-crime-story-redemption/
https://lgbt.wikia.org/wiki/Charlie_Howard_(murder_victim)
Scena otwierająca film „To: rozdział 2”: https://www.youtube.com/watch?v=OJjGqL9QIW0